Χθες, τα εισερχόμενά μου κατακλύστηκαν από μια συρροή πρωτοσέλιδων που προσέφεραν (και όχι για πρώτη φορά) ένα μπουκάλι ουίσκι από την Aldi ως το καλύτερο στον κόσμο και το αίμα μου (και πάλι, όχι για πρώτη φορά) έβρασε.
Τα πρωτοσέλιδα, οι τίτλοι: «ALDI OWN-LABEL WHISKEYS NAMED BEST IN WORLD» (τα κεφαλαία από μόνα τους αρκούν για να κάνουν έναν λογικό άνθρωπο να ξεσηκωθεί) και «Το ουίσκι των $ 17 του Aldi μόλις ονομάστηκε το καλύτερο στον κόσμο» … Αυτές οι δηλώσεις, ενώ οι εξαιρετικές ζωοτροφές με κλικ, απλά δεν ισχύουν.
Τώρα τοτελευταίος τη στιγμή που πήραμε το ποτό του Aldi που έλαβε οποιοδήποτε βραβείο, ήταν για ένα ροζέ που κέρδισε μια σειρά από μετάλλια και βραβεία (μερικά από ψεύτικα φήμη, άλλα όχι). Μια αρχική ιδέα, να το βαθμολογήσετε ένας επαγγελματίας σομελιέ (και ίσως άλλα κρασιά από την Aldi), μετατράπηκε σε μια γεμάτη μέρα γευσιγνωσίας σχεδόν όλων των αλκοολούχων προϊόντων που είχε να προσφέρει η γερμανική αλυσίδα σούπερ μάρκετ, την οποία (ευτυχώς) κινηματογραφήσαμε (υπήρχε λίγο πιθανότητα να θυμηθώ πολλά).
Είχαμε επίσης έναν εμπειρογνώμονα ουίσκι για βόλτα και έναν κωμικό, γιατί γιατί στο διάολο όχι;
Και υπήρχαν και κάποιοι νικητές. Ένα μπουκάλι Mosel αξίας 7,99 $ αποδείχθηκε νόστιμο, όπως και ένα shiraz 12,99 $ από το Barossa. Πωλούν επίσης μια αιματηρή νόστιμη σαμπάνια για έναν καθαρό αστακό, η οποία είχε περισσότερη γεύση σαν κάτι για το οποίο θα περίμενες να πληρώσεις τρεις φορές το τίμημα.
Αλλά πωλούν επίσης πολλά χάλια-κάτι που είναι καλό, παρεμπιπτόντως, είναι φθηνό ποτό. Κανείς δεν περιμένει ότι θα είναι ο Λουδοβίκος ΙΓ-και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτό το συνεχές ρεκόρ για την κατάκτηση του βραβείου είναι τόσο μπερδεμένο.
Μέχρι να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά σε δύο πράγματα: τα βραβεία που πραγματικά κερδίζουν και τη φύση αυτών των βραβείων.
Θα ξεκινήσω τραβώντας την προσοχή σας σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε από την ELLE πέρυσι, επαινώντας την πρόσφατη τότε νίκη του Aldi με τουλάχιστον πέντε βραβεία. Παρόλο που έχει πραγματικό χαρακτήρα, ξετυλίγει τυχαία το γεγονός ότι ο Διεθνής Διαγωνισμός Πνευμάτων της Μελβούρνης 2021-2022, τον οποίο αναφέρει ως πηγή για αυτά τα βραβεία, δεν είναι ακριβώς το Walkleys της βιομηχανίας ποτών.
Στην πραγματικότητα, μια γρήγορη ματιά στη σελίδα αποτελεσμάτων και θα σας συγχωρεθεί η σκέψη ότι οι ίδιες οι κατηγορίες βραβείων δημιουργήθηκαν τυχαία καθώς οι συμμετοχές (για τις οποίες πληρώθηκαν) εμφανίστηκαν για σκοτεινές μάρκες. Υπάρχουν εντελώς ξεχωριστές κατηγορίες για το Germany Gin of the Year, Germany Liqueur Distillery of the Year, Germany Rum of the Year και Germany Vodka of the Year, αλλά ούτε ένα για το Gin της Χρονιάς. Or τεκίλα της χρονιάς. Even ακόμα και Σκοτσέζος της Χρονιάς. Πρέπει να σας υπενθυμίσω ότι πρόκειται για τον Διεθνή Διαγωνισμό Πνευμάτων MELBOURNE, έναν διαγωνισμό που έλαβε λιγότερες από 190 συμμετοχές και τίποτα από κάποιον σημαντικό αποστακτήρα; Υπάρχει φαινομενικά και πολύ βολικά, μια ειδική κατηγορία για κάθε είσοδο.
Συμπεριλαμβανομένου του Australia Cream Liqueur of the Year.
Yum.
Το Aldi’s Highland Black, το 8χρονο μείγμα που για άλλη μια φορά έχει επαινεθεί ως GOAT από κάθε ψηφιακή πρίζα από εδώ στις Εβρίδες, είναι ένα ουίσκι γνήσια χάλια. Το ξέρω, γιατί έχω μισό μπουκάλι καθισμένο στο ντουλάπι ποτών-κάτι σπάνιο με την έννοια ότι τίποτα δεν κρατάει περισσότερο από τρεις ημέρες εκεί μέσα. Το Highland Black έχει πλέον ξεπεράσει το όριο ενός έτους.
Σοβαρά, γυάλισα μεθυσμένα ένα μισό μπουκάλι Midori την περασμένη εβδομάδα.
Chock-a-block με αρωματισμένη καραμέλα αλκοόλ E150a, η οποία χαρίζει το εμβληματικό χρώμα «piss» ενδημικό σε όλα τα ουίσκι που αγωνίζονται να βρουν ουσιαστική απόχρωση μετά το χρόνο που πέρασαν σε ένα βαρέλι τρίτης γέμισης, το βλέμμα από μόνο του δίνει την εντύπωση ενός χάλια πνεύμα. Αλλά δεν σταματά εκεί. Η ακετόνη και, σε μικρότερες ποσότητες, ο οξικός ισοαμυλεστέρας (ψεύτικη μπανάνα) κυριαρχούν στη μύτη-αυτό, δυστυχώς, δεν διαχέεται πολύ με τον αέρα.
Ο μπροστινός ουρανίσκος είναι σκληρός και ελαφρώς πικρός, ομοιόμορφος. Υπάρχει κάποια προσπάθεια ενσωμάτωσης μιας πιεσμένης επιρροής, αλλά έχει περισσότερη γεύση σαν να έχει φιλτραριστεί μέσα από ένα τασάκι από το δωμάτιο με τα pokies στο Rooty Hill RSL. Υπάρχει κάποια καραμέλα και σοκολάτα εκεί, αλλά όχι αρκετά για να φτιάξετε ένα Fantale, πόσο μάλλον ένα μπουκάλι 700mL, με γεύση.
Το φινίρισμα είναι, δυστυχώς, αρκετά μακρά-κανονικά ένα σημάδι ποιότητας θα το παραδεχτώ, αλλά εδώ είναι μια θλιβερή υπενθύμιση του υγρού που λυπήσατε λυπημένα γύρω από τη γλώσσα σας.
Αυτό μας φέρνει στο καταιγισμό καλής ποιότητας αυτής της εβδομάδας, υποστηρίζοντας ότι, με κάποιον τρόπο, αυτό το ουίσκι είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
Έτσι πήρε ένα χρυσό στα Spirits Business Scotch Whisky Masters Awards για φέτος, τα οποία ανακοινώθηκαν την περασμένη εβδομάδα. Το ίδιο και άλλοι τρεις στην ίδια κατηγορία μόνο. Και ο χρυσός δεν είναι καν η υψηλότερη διάκριση που κερδίζει το συγκεκριμένο βραβευμένο σώμα-ονομάζεται Scotch Whisky Masters Awards καθώς το καλύτερο αποτέλεσμα είναι να χαρακτηριστεί ως "Master" από την επιτροπή. Κανείς σε αυτήν την κατηγορία δεν πήρε την ιδιότητα «Master».
Αλλά 91 άλλα χρυσά μοιράστηκαν όντως εκείνη την ημέρα. Σε μια κατηγορία, "Blended - Standard", και ορκίζομαι ότι δεν το φτιάχνω, σε κάθε είσοδο δόθηκε χρυσός. Και οι επτά από αυτούς.
Blended - Το Standard είναι βασικά το ίδιο με τα Βραβεία Συμμετοχής που κάθε παιδί μοιράστηκε στον βαθμό 2.
Ω, και αυτή η κριτική επιτροπή; Ούτε ένας αποσταγματοποιός, μπλέντερ ή συνταξιούχος διευθυντής ποτοποιίας ανάμεσά τους (αν και περιλάμβαναν έναν βοηθό διευθυντή μπαρ, έναν μπλόγκερ ουίσκι και έναν «επηρεαστή ουίσκι», ανεξάρτητα από το διάολο που είναι).
Θα μπορούσα κυριολεκτικά να συνεχίσω να ξεσκίζω αυτήν την απάτη ενός συστήματος βραβείων για άλλες 900 λέξεις, και να κεράτω (ή, ίσως, να μειώσω) ποιητικά για την απόλυτη ακαταστασία αυτού του ουίσκι, αλλά θα τελειώσω σε δύο σημεία.
Πρώτον, το φτηνό ουίσκι του Aldi, όπως έχω δείξει με ένα κλάσμα των διαθέσιμων στοιχείων, είναι το νερό της λίμνης. Και το λέω με λίγη συγγνώμη στο νερό της λίμνης. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Aldi δεν είναι καταπληκτικός για όλα τα άλλα, σε πειράζει. Αυτό το riesling είναι πραγματικά ευχάριστο-μια ταξική πράξη.
Κάποτε αγοράσαμε ένα μονοκύκλο 60 δολαρίων για το γραφείο μας και από εκεί, και οι καφετιές του οικονομικού τους είναι κατεξοχήν.
Και δεύτερον, την επόμενη φορά που θα δείτε ένα άρθρο που μοιάζει με clickbaity, αντλημένο από κάποιον φτωχό ασκούμενο που καταθέτει 3000 λέξεις την ημέρα με λιγότερα από μισθό, στείλτε το. Επειδή οι τίτλοι όπως αυτοί που προαναφέρθηκαν δεν είναι απλά τεμπέληδες, είναι ανεύθυνοι. Μπορούν να έχουν συνέπειες. Σοβαρές επιπτώσεις.
Εννοώ διάολο … Κάποιος μπορεί τελικά να πιει αυτό το απαίσιο αιματηρό ουίσκι.
