Το 2021-2022 συμπληρώνει 100 χρόνια Harley-Davidson στην Αυστραλία και για να γιορτάσω με στιλ με κάλεσαν σε 5ήμερη βόλτα από το Σίδνεϊ στη Μελβούρνη, σταματώντας σε αντιπροσωπείες στη διαδρομή και γνωρίζοντας τα ποδήλατα και τους ανθρώπους που κάνουν την Harley -Davidson μια τέτοια πολιτιστική εικόνα. Το πακέτο λύκων μας για τη βόλτα ήταν ένα μείγμα από αναβάτες της Harley Owners Group (HOG), προσωπικό του Harley -Davidson, μέσα ενημέρωσης, έναν εμπνευσμένο κύριο που καταπολεμά τον καρκίνο του εγκεφάλου και ευαισθητοποίηση και προσκεκλημένο - Bill Davidson. Ανεξάρτητα από τα κοινωνικά στρώματα του καθενός μας, όλοι μοιραζόμασταν ένα κοινό πάθος για δύο τροχούς και τον ανοιχτό δρόμο.
Λένε ότι μπορείς να καταλάβεις πολλά από τη χειραψία ενός ατόμου και αφού γνωρίστηκε με τον Μπιλ Ντέιβιντσον το κούνημά του ήταν το ίδιο γνήσιο με την εταιρεία μοτοσυκλετών που είχε ιδρύσει ο παππούς του πριν από 114 χρόνια. Κατά την πρώτη μας συνάντηση, εξεπλάγην ευχάριστα που φάνηκε να είναι εξίσου ενθουσιασμένος για τη συνομιλία μας όπως και εγώ.
Ως αντιπρόεδρος του Μουσείου Harley-Davidson στο Μιλγουόκι, οι γνώσεις του Bill για τον Harley-Davidson ήταν κάτι παραπάνω από ολοκληρωμένες. Συζητήσαμε τα πάντα από τα παλιά ελατήρια, το ηλεκτρικό Harley-Davidson του Livewire και το 5ήμερο ταξίδι που επρόκειτο να ξεκινήσουμε. Πραγματικά έδειξε ένα βαθύ πάθος για τον Harley-Davidson, και τελικά, είναι στο αίμα του. Ειλικρινά θα μπορούσα να κουβεντιάζω με τον Μπιλ όλη μέρα. Αλλά μετά το τέλος της αρχικής μας συνομιλίας, με καθησύχασε για περαιτέρω ιστορίες και κοροϊδία μόλις βγήκαμε στο δρόμο.
Μετά από μια γρήγορη συνάντηση και χαιρετισμό με το υπόλοιπο δυναμικό μας το επόμενο πρωί στο Manly, πήραμε όλοι τα ποδήλατά μας από τις βόλτες North Harley-Davidson και κατευθυνθήκαμε προς την Καμπέρα, μέσω της προβλέψιμα απογοητευτικής κυκλοφορίας αιχμής του Σίδνεϊ. Μόλις 10 λεπτά μετά τη διαδρομή παρατήρησα ότι εμφανίστηκε η λυχνία καυσίμου στο Low Rider S και συνειδητοποίησα ότι είχα μηδενικές πιθανότητες να φτάσω στην πρώτη στάση καυσίμου. «Ξέρεις που θα πας, έτσι δεν είναι; «Ρώτησε ο Marcus, ο διευθυντής του στόλου μας. «Σίγουρα.» Είπα πειστικά … Το Stanwell Tops ήταν το μόνο πράγμα που φαινόταν να ξεχωρίζει στην θολή μου ανάμνηση από την ενημέρωση των αναβατών που μόλις είχαμε. Καθώς έκλεισα για το εθνικό πάρκο και άρχισα να ανεβάζω το ρυθμό, γρήγορα κατάλαβα ότι μπορεί να είχα πάρει διαφορετική διαδρομή από το κύριο πακέτο. Η βόλτα ήταν εκπληκτική, το Low Rider S ήταν τόσο διασκεδαστικό και η τυχαία αλλαγή διαδρομής αποδείχτηκε μια κροτίδα.
Καθώς έφτασα στο Stanwell Tops, μια ομάδα του τοπικού ομίλου ιδιοκτητών Harley φαινόταν να είναι μπερδεμένη στο σημείο εισόδου μου (και απουσία 40 άλλων Harley-Davidsons). Λίγες χειραψίες HOG αργότερα και διαβεβαίωσα τους νέους μου φίλους ότι ο Μπιλ και το ιππικό ήταν κοντά. «Πιστεύεις ότι ο Μπιλ θα υπογράψει το κράνος μου; «Ρώτησε ένας από τους« χόγκι »σαν μικρό παιδί σε αθλητικό γήπεδο. Είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι αυτή δεν ήταν η μέση εταιρεία μοτοσικλετών σας.
Ένα ψυχρό πρωί της Καμπέρα της Τετάρτης μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω μερικά ακόμη από τα αγόρια και τα κορίτσια που ήταν τόσο παθιασμένα με αυτήν την εταιρεία που είναι τόσο ριζωμένη στον πολιτισμό μας. Οι λόγοι ιδιοκτησίας φαίνονταν ποικίλοι, αλλά φάνηκε να υπάρχει ένα σταθερό θέμα της κοινότητας, του ανήκειν, ακόμη και του σκοπού. Φτάνοντας στην οικογενειακή επιχείρηση, Phil’s Garage, Albury, φάνηκε μόνο να ενισχύει αυτόν τον ισχυρισμό. Ο Μπιλ υπέγραφε τα πάντα, από τα αντιβράχια μέχρι τα φτερά και οι άνθρωποι παρατάσσονταν για να πάρουν μια γεύση από τη διάσημη γραμμή αίματος. Καθώς έβλεπα τα εμπορεύματα να συλλέγονται σε επίπεδα συναυλιών, ήταν πολύ προφανές ότι οι άνθρωποι που η Harley-Davidson αναφέρει ως πελατειακή βάση τους έμοιαζαν περισσότερο με μια πραγματική βάση θαυμαστών. Δυσκολεύομαι να σκεφτώ μια άλλη εταιρεία μοτοσυκλετών που βίωσε κάτι παρόμοιο με αυτό το επίπεδο αφοσίωσης. Trulyταν πραγματικά αξιοσημείωτο.
Η ενημέρωση του αναβάτη το πρωί της Πέμπτης περιέγραψε ορισμένα περάσματα στο βουνό και αλλαγή ποδηλάτου στο νέο Road King Special με κινητήρα Milwaukee 8. Αν και οπτικά αυτό πιθανότατα δεν ήταν η επιλογή μου του στόλου, δεν θα μπορούσα παρά να παρασυρθώ από την άνεση, τη δύναμη και την ομαλότητα του ευκίνητου γίγαντα. Ο Road King σίγουρα κρατούσε το δικό του φιδάκι, μέσα από την ομίχλη που κατευθύνεται προς τη Βικτώρια. Η στάση στο Omeo ήταν μια πολύ ευπρόσδεκτη απόψυξη χεριών και μια άλλη αλλαγή ποδηλάτου. Το Street Glide Special ήταν το επόμενο δείγμα μου από το μενού Harley-Davidson και δεν αποτελεί έκπληξη, η πρώτη μου μοτοσικλέτα με ενσωματωμένο ηχοσύστημα. Η διαδρομή από το Omeo στο Bright ήταν υπέροχη. Το κάθισμα στο πίσω μέρος του πακέτου φαινόταν μαγευτικό καθώς η σειρά των Harley-Davidsons έστριβε το δρόμο τους στα βουνά της κλίμακας του γκρι. Προχωρώντας στην άλλη πλευρά, μοιραστήκαμε το δρόμο με 100 περίεργα κεφάλια βοοειδών, μερικά από τα οποία δεν φάνηκε να εκτιμούν τα δίδυμα V μας που βρυχάται στην ύπαιθρο τους. Η μέρα τελείωσε με μια γραφική βόλτα κατά μήκος του ποταμού και καθώς μπήκαμε στο Traralgon σάρωσα το ραδιόφωνό μου μέχρι που βρήκα το κλασικό ABC και σκαρφάλωσα τον Τσαϊκόφσκι για κινηματογραφική άφιξη.
Καθώς φτάσαμε στη Μελβούρνη, δυσκολευόμουν να φανταστώ πόσο κοντά στην πτώχευση έφτασε η Harley-Davidson. Ο Willie G και 12 άλλοι επενδυτές αγόρασαν την εταιρεία πίσω από την AMF το 1981 και έκτοτε έχουν κάνει την εταιρεία να ανθίσει. Είναι αυτές οι οικογενειακές ρίζες και το στίγμα που σε τραβούν σε αυτό το πολιτιστικό εικονίδιο και είναι εύκολο να καταλάβεις γιατί οι Αυστραλοί αγκάλιασαν το μπαρ και την ασπίδα για 100 χρόνια. Όσο κι αν σέβομαι από πού προήλθε η Harley-Davidson, είναι το σημείο που κατευθύνεται η εταιρεία που με ενθουσιάζει. Ο στόχος είναι 100 νέα μοντέλα σε 10 χρόνια και αν οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων είναι κάτι σαν τον Μπιλ Ντέιβιντσον, δεν μπορώ παρά να δω τους εορτασμούς να συνεχίζονται.
Σε συνεργασία με τον Harley-Davidson.
Θα σας αρέσουν επίσης:
Το Harley-Davidson Low Rider S: Ροπή του επάνω
